De mensen die vroeger naar het westen van Amerika gingen om daar een toekomst op te bouwen, waren over het algemeen zeer gelovig en dankten God voor alles wat hen overkwam. Tijdens de weinige vrije uurtjes werden gelovige liederen gezongen al dan niet begeleid door muziek, hetgeen nu nog steeds kan worden teruggevonden in Europese namen van Amerikanen, werd er dus ook Europees gemusiceerd.
Dit is thans nog terug te vinden in polka’s uit midden Europa en reels uit Ierland. In de cajunmuziek uit Louisiana herken je de Franse invloed. Al deze muziek werd in het westen van Amerika lekker door elkaar gehusseld en zo ontstond de muziek van het boerenland, de countrymuziek.
Naarmate er steeds meer mensen naar het westen gingen en daar dorpen stichtten, veranderde ook de cultuur meer en meer. De houthakkers (lumberjacks), vallenzetters of pelsjagers (trappers) en ook koeiendrijvers (cowboys) kwamen naar deze nederzettingen om hun vertier te zoeken na soms maanden in de wildernis te hebben doorgebracht.
Deze “buiten” mensen waren in de ogen van de gelovige dorpelingen maar wilden die door de Heer verlaten waren, en de manier zoals zij sprongen en ronddraaiden op de tonen van muziek bij hun kampvuur was de duivel aanbidden en dus zeer heidens. Om deze wilden te vriend te houden werden hun “dansen” oogluikend toegestaan op feesten die werden gehouden, maar dan wel uit het zicht van “normale” mensen, dus bij voorkeur in een grote schuur.
Maar zoals ook nu het bloed kruipt waar het niet gaan kan, wilden ook toen steeds meer mensen wel eens weten wat er nu zo leuk aan was om deze ritmische bewegingen te maken op de muziek die gespeeld werd, en steeds meer mensen begaven zich op zo’n feest naar de schuur om, hun afschuw uitsprekend, stiekem te genieten.
Tenslotte zongen ze de gelovige liederen al jaren en dit was iets nieuws.
Zo ontstonden de eerste dansen die door eenieder hetzelfde werden gedanst, met of zonder een vrouwelijke partner. Aangezien er in die tijd in het westen veel meer mannen als vrouwen waren kwam het nog wel eens voor dat de mannen, balorig geworden door een te grote hoeveelheid whisky, elkaar maar beetpakten en al springend en dansend door de schuur huppelden. De mannen die op zo’n avond voor vrouw moesten spelen kregen een halsdoek om hun arm om bij een partnerdans als vrouw herkend te kunnen worden. Voor de brave burgers was dit natuurlijk te gek voor woorden en dus waren deze mannen “van God los”.
Wie wel een dame had kunnen bemachtigen stelde zich iets beschaafder op en trachtte samen met haar als koppel tot een dans te komen. Enige bekende koppeldansen overgebleven uit die tijd zijn o.a. de Ten Step Polka en de Cotton Eyed Joe.
Zoals gezegd was er altijd een gebrek aan vrouwen en ook waren er mannen die alleen wilden dansen dus begonnen enkelen gewoon afzonderlijk op de dansvloer te dansen. Andere alleenstaande mannen vonden dit wel grappig en gingen naast of achter de initiatiefnemer staan en probeerden deze te imiteren. Hierdoor werd ook de linedance geboren.
Omdat de brave burgers aan het animo wel zagen dat deze dansvorm niet tegen te houden was (hun kinderen dansten stiekem in de schuur van de buurman) , werden zij gedwongen deze te accepteren, maar om de kinderen nog enigszins op het rechte pad te houden besloten zij dat in de schuur waar gedanst werd toch op zijn minst een oudere, liefst een man met overwicht, toezicht diende te houden die, indien nodig de dansers tot de orde kon roepen. Omdat deze man er toch moest zijn en de ouders hem niet alleen als toezichthouder wilden presenteren, besloten zij deze toezichthouder een taak te geven. In het centrum van de schuur werden vier paren in een vierkant (square) opgesteld, waarna de toezichthouder (caller) de dansparen op de maat van de muziek moest vertellen welke bewegingen dienden te worden gemaakt om alles gelijk te laten verlopen. De toezichthoudende functie van de caller bleek duidelijk want wanneer hij vond dat een danspaar te close werd brulde hij een duidelijk change partner tijdens de dans, en de tortelduifjes werden van elkaar gescheiden.
De aanwijzingen van de caller waren heilig en iemand die zijn instructies niet opvolgde omdat hij niet van zijn liefje wilde scheiden, werd onmiddellijk van de dansvloer verwijderd. Hierbij werd hem dan gelijk de mogelijkheid ontnomen om aan zijn meisje te frunniken want aanraken in de schuur zonder te dansen was streng verboden.
Dus als je je meisje wilde vasthouden zorgde je wel dat de commando’s van de caller goed werden opgevolgd zodat je tenminste kon blijven dansen. Door dit toezicht ontstond de derde country dansvorm, de squaredans.
Zowel linedance, couple(partner)dance als squaredance zijn in Nederland bekend en worden hier beoefend.
Op grote evenementen kun je met linedance en couple(partner)dance altijd uit de voeten.
Squaredansen doe je eigenlijk alleen bij een club en kom je op algemene evenementen niet tegen.
